zdejmować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, zdejmowaćmuję, zdejmowaćmuje, zdejmowaćany {{/stl 8}}– zdjąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, zdejmę, zdejmie, zdejmij, zdjął, zdjęli, zdjęty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ściągać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdejmować — → zdjąć … Słownik języka polskiego
zdjąć — dk Xc, zdejmę, zdejmiesz, zdejmij, zdjął, zdjęła, zdjęli, zdjęty, zdjąwszy zdejmować ndk IV, zdjąćmuję, zdjąćmujesz, zdjąćmuj, zdjąćował, zdjąćowany 1. «ściągnąć, zsunąć coś co jest nałożone na coś, na kogoś (zwykle ubranie, obuwie),… … Słownik języka polskiego
ściągać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ściągaćam, ściągaća, ściągaćają, ściągaćany {{/stl 8}}– ściągnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, ściągaćnę, ściągaćnie, ściągaćnij, ściągaćnął, ściągaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbierać — ndk I, rozbieraćam, rozbieraćasz, rozbieraćają, rozbieraćaj, rozbieraćał, rozbieraćany rozebrać dk IX, rozbiorę, rozbierzesz, rozbierz, rozebrał, rozebrany 1. «zdejmować z kogoś ubranie, bieliznę» Rozebrała dziecko i położyła do łóżka. ◊ pot.… … Słownik języka polskiego
zrzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zrzucaćam, zrzucaća, zrzucaćają, zrzucaćany {{/stl 8}}– zrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zrzucaćcę, zrzucaćci, zrzuć, zrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czapkować — ndk IV, czapkowaćkuję, czapkowaćkujesz, czapkowaćkuj, czapkowaćował «zdejmować przed kim czapkę, kłaniać się w sposób czołobitny» Czapkować uniżenie … Słownik języka polskiego
kłaniać się — ndk I, kłaniać sięam się, kłaniać sięasz się, kłaniać sięają się, kłaniać sięaj się, kłaniać sięał się 1. «pochylać się, kiwać głową, zdejmować nakrycie głowy na znak przywitania, pożegnania lub podziękowania; składać ukłon» Kłaniać się uniżenie … Słownik języka polskiego
łupić — ndk VIa, łupićpię, łupićpisz, łup, łupićpił, łupićpiony 1. «bezprawnie, siłą zabierać komuś mienie, rabować, grabić; ciągnąć z czegoś nadmierne zyski; odzierać kogoś z pieniędzy» Banda łupiła domy. Paskarze łupili biedaków. 2. przestarz.… … Słownik języka polskiego
łuszczyć — ndk VIb, łuszczyćczę, łuszczyćczysz, łuszcz, łuszczyćczył, łuszczyćczony 1. → łuskać 2. techn. «zdejmować z drewna korę wraz z łykiem; obłupywać, odzierać z kory» łuszczyć się «odpadać cienkimi warstwami, łuskami, odłupywać się» Skóra się łuszczy … Słownik języka polskiego
